Over het merk Alfa Romeo is al heel wat inkt gevloeid. Meerdere keren in de rijke geschiedenis van het merk, stelden vriend en vijand de vraag of de ziel van Alfa Romeo nog wel in stand wordt gehouden. Dat was bijvoorbeeld zo bij de lancering van de 164, de 155 en de 156. Nu de jongste Alfa de boel wat komt opstoken met zelfs een hybridemotor, en godbetert een volledig elektrische aandrijflijn, rijst alweer de vraag of dit nog wel een echte Alfa is. Wij zochten het uit aan het stuur van enkele illustere voorgangers.
Ken je de term Alfisti? Het is de roepnaam voor de echte Alfa Romeo fanatiekelingen die vooral zweren bij het Alfa Romeo DNA uit de tijd dat het merk nog een onafhankelijke koers kon varen. Veel veranderde toen in 1986 Alfa Romeo in handen kwam van de Fiat-groep, waarbij de constructeur – uiteraard – ook de mogelijkheden begon te exploiteren om onderdelen en techniek te delen over verschillende merken en modellen. Vandaag zit Alfa Romeo onder de vleugels van het Stellantis-concern, en daar is schaalvoordeel zo mogelijk nog belangrijker.
Alfa Romeo Junior
Dat schaalvoordeel merk je uiteraard ook achter het stuur van de 136 pk sterke Junior Ibrida die we konden testrijden. Heel veel van zijn componenten deelt hij met neven en nichten als de Lancia Y, de Opel Corsa of de Peugeot 208. Maar het mag gezegd dat de Alfa Romeo ingenieurs en designers erin zijn geslaagd om de Junior een heel eigen smoel en identiteit te geven.
Onze Junior Ibrida testwagen heeft een 136 pk 48-V Hybrid VGT (Variable-Geometry Turbo) architectuur met een verbrandingsmotor die gebaseerd is op de 1,2-liter driecilinder Miller cycle-motor met turbo en variabele geometrie. De elektrische componenten bestaan uit een 48-volt lithium-ion batterij en een 21 kW elektromotor die is ingebouwd in de innovatieve 6-versnellingsbak met dubbele koppeling, die samenwerkt met de omvormer en de transmissiecontrole-eenheid om maximale efficiëntie te garanderen. Het geheel geeft de mogelijkheid om meer dan 50% van de tijd in elektrische modus door de stad te rijden, maar ook buiten de stad met een beperkte lading bij snelheden tot 150 km/u. In de praktijk merkten we inderdaad dat je vrij veel en soepel volledig elektrisch kan rijden, op voorwaarde natuurlijk dat je je rechtervoet onder controle houdt.
Maar het meest aangenaam verrast waren we nog door de degelijke afwerking van de Juinior. De assemblagekwaliteit van onze testwagen was uitstekend en alles voelt heel degelijk en solide aan. Dat is ooit wel anders geweest bij Alfa Romeo. Of hebben we daar een fout beeld van? Tijd om het uit te zoeken aan het stuur van enkele oldtimers.
Giulietta Spider
We starten meteen met de mooiste oldtimer die ons op de parking toelacht, de Giulietta Spider uit 1965. Hij is een trotse vertegenwoordiger van het gouden tijdperk van Italiaans autodesign en autotechniek. Als opvolger van de eerdere 750- en 101-modellen behield de Giulietta de slanke, compacte styling van meesters als Bertone en Pininfarina, terwijl de levendige 1,6-liter lijnmotor vooral erg soepel voor de dag komt. Rijden met deze schoonheid is verrassend eenvoudig, al behoeden we ons toch voor problemen wetende dat de waarde van deze auto zo rond de 130.000 euro schommelt. De Giulietta Spider is licht en wendbaar en biedt een pure en boeiende rijervaring, met een scherp weggedrag en een beschaafd motorgeluid dat zelfs een ontspannen ritje speciaal maakt. Ja, deze Alfa Romeo Spider blijft een ware belichaming van Italiaanse passie op vier wielen.
Spider 3.2 V6 JTS 24v
Over naar zijn achter-achterkleinkind, de Spider 3.2 V6 JTS 24v, mét turbo. Het was laatste generatie van de Spider, geproduceerd tussen 2006 en 2010, en hij combineerde een modern grand touring-comfort met Alfa’s erfgoed op het gebied van prestaties. De cabriolet met voorwielaandrijving, ontworpen door Giugiaro van Italdesign en gebaseerd op de toenmalige Brera coupé, bood een gedurfde styling, een verfijnd interieur en rijplezier met open dak. Hoewel de Spider V6 24v zwaarder en volwassener is dan zijn voorgangers, is er toch sprake van een duidelijke emotionele aantrekkingskracht die zelfs tot vandaag overeind blijft.
Alfa 75
Een kans om te gaan rijden met de Alfa Romeo 75 die laat je niet liggen. Velen beschouwen het als de laatste echte Alfa, dus geen beter model om in op zoek te gaan naar die Alfa ziel. Het model werd in 1985 geïntroduceerd ter ere van Alfa’s 75e verjaardag en viel vooral op door zijn hoekige maar sportieve styling en geavanceerde techniek. De 75 staat bekend als een sportsedan met scherpe lijnen die binnenin al even hoekig voor de dag komt.; hij heeft een op de bestuurder gerichte cockpit en een handrem die doet denken aan de hendels van een vliegtuig.
Het exemplaar dat wij konden rijden heeft de 2.0 viercilinder en blinkt uit qua souplesse en sportieve inborst (wat nog onderstreept wordt door een mooi motorgeluid). Dankzij zijn achterin gemonteerde transaxle heeft hij een bijna perfecte gewichtsverdeling, waardoor hij zich zelfs anno 2025 nog heel snel door de bochten laat jagen.
164 Q4
Qua sound is het weliswaar de Alfa Romeo 164 Q4 die de mooiste muziek produceert. Deze Q4 (van begin de jaren ’90) was de meest geavanceerde en krachtige versie van de luxe 164 sedan, waarin Italiaans design werd gecombineerd met geavanceerde technologie. De Q4 wordt aangedreven door de legendarische 3,0-liter V6-motor met 24 kleppen, produceert een stevige 232 pk en is uitgerust met een geavanceerd vierwielaandrijvingssysteem en een computergestuurd actief differentieel, waardoor hij voor die tijd een opmerkelijke grip en bestuurbaarheid heeft. Visueel verfijnd en toch subtiel agressief, behield hij de Pininfarina-achtige elegantie van de 164, terwijl hij onder de oppervlakte serieuze prestaties leverde. De 164 Q4 blijft een zeldzaam en onderschat juweeltje in Alfa Romeo’s line-up dat wij alvast heel erg gesmaakt hebben.
Qua sound is het weliswaar de Alfa Romeo 164 Q4 die de mooiste muziek produceert.
En dus die Alfa ziel, hoe zit het daarmee?
Hebben we de Alfa ziel gevonden in de oldtimers die we konden rijden én in de nieuwste Junior Ibrida? De vraag is eigenlijk overbodig omdat iedereen wellicht op zoek gaat naar andere elementen die voor een specifieke beleving of impressie zorgen. Een ziel kan in design zitten, in een motorgeluid, in een specifieke technische benadering of gewoon in je eigen beleving van het bezitten en rijden met een auto.
Belangrijk is wel dat zo’n model als de Alfa Romeo Junior zijn eigenheid kan bewaren, en dat het model niet teveel eenheidsworst wordt in een grote familie van Stellentis neven en nichten. Daar slaagt de Junior wat ons betreft wel in, en als ie straks een verkoopsucces wordt, dan kan de opbrengst misschien dienen voor bijzondere modellen zoals de Alfa 33 Stradale. Zulke exotische modellen zijn wellicht de beste garantie op het verderzetten van de echte Alfa-genen. Dan zijn de Alfisti ook weer tevreden.
